Արմանը   անսահման սիրում էր Մոնիկային:  Սերը փոխադարձ էր : Երկար տարիներ ընկերություն անելուց հետո զույգը որոշում է ամուսնանալ:  Աղջկա ծնողները դեմ են լինում,  բայց Մոնիկան այնքան է սիրում  Արմանին, որ պայքարում է  իր սիրո համար, և ծնողները լռում են  հանուն երեխայի երջանկության:Անցնում են ամիսներ … Մոնիկան և Արմանը ամուսնանում են , նախկան ամուսնական առաջին գիշերը վայելելը  զույգի աչքերից  երջանկություն էր ծորում…: Լույսը բացվում է, նորապսակների սենյակում աղմուկ է տիրում:   Սկեսուրը անհանգստացած վազում է  դեպի ննջասենյակ,  փորձում է պարզել վեճի պատճառը բայց նրան ոչ ոք չի լսում: Մոնիկան անդադար լացում է, իսկ Արմանը աղջկա մազերից քաշում և բռունցքներով հարվածում է նրան :
Արմանի մայրը` տիկին Նվարդը  հասկանում է, որ վեճի թեման  կուսությունն է :   Նա անմիջապես որդու կողմն է անցնում, աղջկա հասցեին հնարավոր բոլոր անպարկեշտ բառերն օգտագործելով:  Տիկին Նվարդը կանչում է  հարևաններին և հարևանների ներկայությամբ ամոթանք տալիս հարսին,   ում այդքան սիրում էր Արմանը:  Հարևանների խորհրդով  Մոնիկային տանում են  կնախտաբանի /գինեկոլգի/ մոտ: Մոնիկային ստուգում է կնախտաբանը և ասում , որ նա կույս է: Տիկին Նվարդը չհավատալով բժշկին Մոնիկայնին տանում է մեկ այլ բժշկի մոտ, ուր վստահ  է , ոչ մի ծանոթ չի հանդիպելու: զննումից հետո կրկին հաստատում են, որ  Մոնիկան կույս է, և բժիշկը առաջարկում է ստուգել ամուսնուն: Տղան ինքնագոհ իջեցնում է տաբատը և ասում.  ”Ինձ ես ուզում ստուգես, իմ ինչը ստուգես,  կարողա դու էլ կույս չես ուզում ես վրես մնաս” … ակնհայտորեն Արմանի սեռական օրգանը  փոքրիկ է լինում, և պարզ է,  որ նա ոչ մի կնոջ չի կարող զրկել կուսությունից , ուր մնաց թե …
Սկեսուրը ամոթխած դուրս է գալիս  բժշկի մոտից և ասում "Հարսս կույս էր, պարզապես տղաս չէր կարողանում … ” :
Մոնիկան այլևս երբեք չվերադարձավ ամուսնու մոտ, նա Արմանին ու իր ողջ ընտանիքին չներեց: Արմանը մնաց մենակ և տառապեց, նրա հետ ոչ ոք չցանկացավ ամուսնանալ, քանի որ արդեն հարևաները տարածել էին, որ նա անկարողունակ է ու էգոիստ … :Ե.Գ. "Ձեր աչքի գերանը թողած, մի փնտրեք ուրիշի աչքերի մեջ փուշ” :