NEWS.am STYLE-ի խմբագրությունն ընթերցողներից բազմիցս նամակներ էր ստանում, ովքեր առաջարկում էին բացել նոր խորագիր, որտեղ յուրաքանչյուր ցանկացող անորոշ հասցեատերերի շրջանակին ուղղված կարճ էսսեի, նամակի միջոցով կարող է ինքնարտահայտվել, ներկայացնել կյանքի մասին փիլիսոփայական մտորումները եւ այլն:

Կայքի խմբագրությունն անսաց այդ բազմաթիվ խնդրանքներին եւ սկսեց աշխատել նոր խորագրի ստեղծման ուղղությամբ, որը որոշվեց վերնագրել «Իմ պատմությունը»: Այսուհետ ձեզանից յուրաքանչյուրը կարող է մեզ ուղարկել սեփական պատմությունը, իսկ մենք անպայման այն կտեղադրենք մեր կայքում: Ամենից պատկերավոր, հուզիչ կամ արձագանք ստացած շարադրանքը խմբագրության կողմից մրցանակ կստանա:

Երբ այս տեքստը հրապարակեցին Facebook-ի մեր էջում, սկսեցին խմբագրություն նորանոր պատմություններ ուղարկել: Ահա եւս մեկը:

«Իմ պատմությունը Հայաստանի համար փոքր-ինչ ոչ ստանդարտ է, քանի որ մեզանում ավելի շատ ընդունված է, որ դավաճանում է տղամարդը, այլ ոչ թե կինը: Իսկ ահա ես բախվել եմ հենց նման խնդրի: Մեկ ամիս առաջ ամուսնալուծվել եմ եւ որոշեցի պատմել իմ պատմությունը:

Իմ անունը Գրիշա է: Արմինեի հետ ծանոթացանք իմ ընկերոջ հարսանիքին: Նա հարսնացուի զարմուհին էր: Իմ կողմից դա սիրահարվածություն էր առաջին հայացքից, որը ծանոթության ընթացքում վերածվեց սիրո: Աղջիկն իրեն համեստ էր պահում: Նրանից ինտիմ հարաբերություններ մինչեւ հարսանիքն այդպես էլ չստացա:

Մի քանի ամիս անց ամուսնացանք: Նրա վարքում եւ ծանոթների շրջանում ոչ մի բան կասկածի տեղիք չէր տալիս: Նա գրեթե կատարյալ կին էր, իսկ փոքրիկ թերություններն այն ժամանակ չէին նկատվում: Պարզ երկնքից ամպրոպ տեղաց 4 ամիս առաջ: Ես պետք է Գյումրի գործուղման մեկնեի: Ամբողջ օրն անցկացրեցի աշխատավայրում՝ աշխատանքային հարցեր լուծելով:

Երեկոյան դուրս եկա, հասա մինչեւ Ապարան, բայց ինձ զանգահարեցին եւ ասացին՝ վերջ, ամեն ինչ լուծվել է առանց իմ ներկայության: Ես ուրախացա, ցանկացա զանգահարել կնոջս, բայց հաշվիս գումար չկար: Որոշեցի նրան անակնկալ մատուցել: Վերադառնալով՝ դուռն իմ բանալիով բացեցի… Եվ, որքան էլ տխուր լինի, բախվեցի մի բանի, որից մինչեւ օրս չեմ կարողանում ուշքի գալ:

Իմ բնակարանում, բացի Արմինեից, նաեւ նրա զարմուհին էր՝ ընկերոջս (իր ամուսնու) հետ ու եւս երկու միջին տարիքի տղամարդ: Բոլորը՝ մերկ: Կռիվն ավարտվեց ո՛չ իմ օգտին, բայց մարտադաշտն իմն էր: Բոլորը փախան, նույնիսկ կինս: Ինձ կարգի բերելով՝ խուզարկեցի կնոջս իրերը, ինչն առաջ ինձ երբեք թույլ չէի տա: Դե, նախկինում նման մտքեր անգամ չէի էլ ունենում:

Գտա մի տուփ պահպանակ, սպիտակ փոշիով փոքրիկ տոպրակ, 2 վիբրատոր եւ խմբակային սեքսի ժամանակ Արմինեի պոռնոգրաֆիկ լուսանկարները: Դրանից հետո հարցաքննեցի բոլորին, ով կարող էր նրա մասին ինչ-որ բան իմանալ: Մինչեւ ինձ հետ ծանոթանալը, պարզվում է, նա լավ ման էր գալիս, բայց հարսանիքից հետո, թվում է, դարձել էր օրինակելի կին: Ոչ ոք ինձ ոչինչ չէր ասում: Չէին ցանկանում փչացնել մեր իդիլիան:

Իհարկե, ես էլ եմ մեղավոր: Սովորաբար, հայկական մտածելակերպում ընդունված է հարսանիքից առաջ հետաքրքրվել աղջկա կյանքով: Սակայն նա իրեն այնքան հանգիստ ու համեստ էր պահում, որ կասկածներ չէին առաջանում:

Կցանկանայի նաեւ նրա լուսանկարներն ուղարկել, որպեսզի բոլորը տեսնեն եւ նրան դեմքով ճանաչեն, սակայն չեմ ցանկանում ինքս ինձ բացահայտել:

Ուզում եմ ասել. «Ուշադի՛ր եղեք»:

NEWS.am STYLE