Մարդկանց (հատկապես ջահելոտ աղջիկներից բաղկացած) մի խումբ կա, որն ինձ միշտ զվարճացրել ա իրենց պարզամիտ դատողություններով՝ Հայաստանում կանանց իրավահավասարության առումով: Հիշում եմ, մի անգամ տենց մի երկար բանավեճի մեջ մտա ֆեմինիզմը հայացքի մեջ դաջած մի սուբյեկտի հետ, ով անգամ սենց ի բան ասեց. «Մուսուլմանական երկրներից ենք խոսում, իսկ դուք նայեք մուսուլմանական Էմիրաթներում ինչ հրա՛շալի է կյանքը, մենք ենք, որ մեր խնդիրները թաքցնելու համար, մուսուլմանների անունն ենք հանել, որպես կնատյացների...»
Նոր թերթում էի ռուսական կայքերից մեկը ու մի հատ սենց լուր կարդացի. Դուբայի էմիրը ներում է շնորհել մի նորվեգուհու, ում դատապարտել էին 16 ամիս ազատազրկման... ուշադրություն... բռնաբարՎելու համար:
Բա, ժողովուրդ ջան, Դուբայում եթե կինը բողոք է գրում, որ իրեն բբռնաբարել են, մեծ հավանականություն կա, որ կարող է հենց իրենց դատել՝ տղամարդուն գահթակղելու համար:
Ասածս ի՞նչ է, նախ, մենք էլ էդքան նավթ ունենայինք, մենք էլ Դուբայի պես հարուստ կլինեինք երևի, բայց դե նավթ չունենք... զատո ունենք հարգալից վերաբերրմունք կանանց նկատմամբ ու ասեմ էն, ինչ միշտ ասել եմ, Հայաստանում ոնց չի եղել նույնականացման խնդիր՝ հասարակության օրակարգում, յնպես էլ պետք է մնա. կինը պետք ա մնակ կին, տղամարդը՝ տղամարդ, ամենքն իր առանձնահատկություններով, սեռին հատուկ առավելություններով ու թերություններով, որոնք իրար փոխլրացնելով հենց ստեղծում են այն հարմոնիան, որը վստահ եմ մեր հասարակության առողջ մեծամասնության սրտով է:Ճ

https://www.facebook.com/ternakalyan.kostya