Slaq.am-ը շարունակում է նամակներ ստանալ իր ընթերցողներից: Այս անգամ մեզ դիմել է 25-ամյա Ալինան.

«Երկու տարի է` կորցրել եմ ծնողներիս. նրանք զոհվել են ավտովթարի ժամանակ... այդ պահին միասին էինք ավտոմեքենայում, ամեն բան տեղի ունեցավ աչքիս առաջ... ես թեթև վնասվածնքեր ստացա, իսկ ծնողներս ու եղբայրս` մահացան...
Ես Ալինան եմ, 25 տարեկան: Դեռ երկու տարի առաջ իմ կյանքում ամեն ինչ հիասքանչ էր, երբեք ինձ միայնակ չեմ զգացել, ունեի այնպիսի ընտանիք, որի մասին շատերը կերազեին: Երբեք որևէ բանի պակաս չեմ զգացել. ունեցել եմ այն, ինչ ցանկացել եմ, իսկ հիմա...
Առանց ընտանիքիս իմ տեղը չեմ գտնում, ապրում եմ միայնակ, անգամ տանից օրերով դուրս չեմ գալիս: Դիմել եմ հոգեբանի, բայց մեկ է` ինքնասպանություն գործելու միտքը հաճախ է ինձ մոտ գալիս: Ու՞մ համար ապրեմ, եթե ոչ ոքի պետք չեմ...