Ի՞նչ է սերն առաջին հայացքից։ Իրականում գոյություն ունի՞ այն։ Շատերը պնդում են, թե՝ ոչ։ Սակայն երբեմն պատահում է, որ մարդու հետ ծանոթանալուն պես ակնթարթորեն հասկանում ենք, որ սա հանդիպում էր ամբողջ կյանքի համար։ Թե ինչպե՞ս է դա պատահում, հատուկ NEWS.am STYLE -ի համար ներկայացնում է «Գոյ» հոգեբանական կենտրոնի բժկական հոգեբան Լաուրա Ավետիսյանը։

«Իրականում դա մարդու առանձնահատկությունն է, եւ առաջին հայացքից սիրահարվելը ամենքին չի տրված։ Ոմանց համար առաջին հայացքից սիրահարվելը միանգամայն իրական է, մյուսների համար՝ պարզապես անհնար։ Առաջին հայացքից սիրահարվելը հատուկ է հիմնականում երիտասարդներին։ Հաճախ դա նաեւ առաջին սերն է՝ «մաքուր»։ Այդպես աջղիկները սիրահարվում են իրենց կուռքերին, ում հեշտ ու հաճելի է սիրել հենց այն պատճառով, որ նրանք հեռու են։ Իսկ ի՞նչ անել այդ բացարձակ, կատարյալ կուռքի հետ նրան մոտենալիս։ Անհասկանալի է։ Այդպիսի սերը շարունակություն չի կարող ունենալ։ Ինչ վերաբերում է «հասուն սիրուն», ապա դա, որքան էլ որ տարօրինակ է, լուրջ աշխատանք է, եւ այն չի կարող առաջանալ առաջին հայացքից։

Հաճախ առաջին հայացքից սերը շփոթում են մարմինների սովորական ձգողության հետ։ Ավելի ճիշտ, այդ դեպքում խոսքը ոչ թե սիրո, այլ կրքի մասին է։ Այն կարող է վերաճել սիրո, սակայն, իհարկե, դրա համար ժամանակ է անհրաժեշտ։ Պետք է նշել, որ սերն ակնթարթորեն չի ծնվում։

Իսկական սիրո համար բավարար ժամանակ է պետք, հարաբերությունների փորձ, անհրաժեշտ է հոգիների միություն, անհրաժեշտ է, որպեսզի զույգի ձգտումներն ուղղված լինեն համընդհանուր նպատակի, փոխըմբռնում է հարկավոր, հետաքրքրությունների, կյանքի կերտման ու երջանկության հասնելու սկզբունքների ընդհանրություն։

Բացառված չէ նաեւ, որ առաջին հայացքից սիրահարվում են ոչ թե իրենց առջեւ կանգնած իրական մարդու, այլ իրենց ստեղծած կատարյալ մարդու կերպարին, որն արդել ձեւավորվել է ու գոյություն ունի գլխում։ Բավական է իրական մարդն ինչ-որ բանով համապատասխանի այդ կերպարին, եւ բռնկվում է սերը, մարդը պատրաստ է շփվել, ուշադրության ձգտել ու տանջվել, եթե պաշտամունքի օբյեկտն անհասանելի է։ Ընդ որում ենթագիտակցության ծնած կերպարը վուալի նման թաքցնում է իրական մարդուն։ Մարդը չի ճանաչում իր սիրո օբյեկտին, վախենում եւ չի ցանկանում ճանաչել, որովհետեւ այդ մարդը, հնարավոր է, ամենեւին էլ այդպիսին չէ, ինչպիսին հորինել ու պատկերացրել են նրան։ Նա հաստատ այդպիսին չէ։ Այնպես որ, պետք է սովորել սիրել ոչ թե ներքին իդեալին, այլ հենց տվյալ մարդուն, եւ դրա համար ժամանակ է պետք։