1. Առաջինն առաքինության գոյավիճակն է,որը բարդ է համարվում մյուս երկուսից: Այն ձգտում է դեպի երջանկություն, դեպի գիտելիքներ և իմաստություն: Այդ մարդն իր հոգու խորքում ունի և՛ երջանկության, և՛ իմաստնության զգացումը, ինչպես նաև ծնված է գիտելիքների պատկառելի պաշարով: Նրա գործունեության դաշտը մաքուր է, լուսավորված է գիտությամբ, իր կամքից անկախ նաև իշխող է իր շրջապատում: Նա ծնվում է Երկրի վրա վերը նշված որակները զարգացնելու, կատարելագործելու և մարդկանց օգնելու նպատակով: Եթե առաքինության գոյավիճակում ծնված մարդը կարողանում է ապրել այնպես, որ բարձր է պահում իր որակը, չի խառնում մյուս երկուսին, տրվում է իսկական գիտությանը, թափանցում է կյանքի գաղտնիքների ոլորտը, նա ազատագրվում է իր թույլ տված մեղքերի հետևանքներից: Եթե նա կարողանում է հաղթահարել իր կրքերը, իսկ գիտության շնորհիվ իր ողջ օրգանիզմն է լուսավորում, ապա նրա գերիշխանությունը շրջապատի նկատմամբ արտահայտվում է առաքինությամբ: Այդ գոյավիճակից ծնվում է իրական գիտությունը, նա հասնում է աստվածային բնույթի, ազատագրվում է ամեն տեսակի տառապանքներից արդեն Երկրի վրա:

Ինչո՞վ է արտահայտվում նրա ապրելակերպը Երկրի վրա, ինչպե՞ս ճանաչել այդ տեսակը: Նա սիրում է լուսավորություն: Նա իրեն բարձր է պահում դրանց հետևանքներից, միշտ մնում է չեզոք, անդրդվելի, աննկուն, հավասարակշռված և գիտակից: Նա մնում է հաստատակամ գովասանքի և պարսավանքի, պատվի և անպատվության դեպքում, հավասարապես լավ է վարվում բարեկամի և թշնամու նկատմամբ, հրաժարվում է նյութական գործունեությունից, և այդ դեպքում նա գերազանցում է երեք գոյավիճակները:

2. Երկրորդը համարվում է կրքի գոյավիճակը,իսկ կիրքը անսահման ցանկությունների, անհագ և այրող տենչանքի ծնունդն է: Նա մարմնավորված գոյությունը կապում է նյութական շահութաբեր գործունեության հետ: Մարդու մոտ առաջանում է խորը կապվածություն շահույթ բերող գործերին, չափազանց մեծանում են նրանց ջանքերը, զարգանում են միաժամանակ անզուսպ ցանկությունները: Ինչ հաջողություններ էլ նրանք ունենան, ինչ շքեղության մեջ էլ ապրեն կրքի գոյավիճակում ծնվածները, նրանց գործունեությունը ավարտվում է թշվառությամբ, աղքատությամբ և զղջումով: Մահից հետո նրանք նորից կծնվեն կրքի գոյավիճակում, նորից շահութաբեր աշխատանքների ոլորտում: Այդ մարդկանց մոտ զարգանում է ագահությունն ու ընչաքաղցությունը:

3. Երրորդը խավարից ծնված տգիտության գոյավիճակն է:Երբ պետք չէ, որ մարդը գիտակցաբար ընկալի որևէ ինֆորմացիա, խաբկանքը փակում է գիտակցության ճանապարհը, և մարդը չի կարողանում այն ընդունել: Այդ երևույթը կա բոլորի մոտ: Երբ նույնիսկ ամենագիտուն մարդը ցանկանում է որևէ բան, որը նրան չի թույլատրվում հասկանալ, խաբկանքը, որն առանձին գործող ուժ է, փակում է լուսավորության ճանապարհը, և տվյալ միտքը չի հասնում մարդու գիտակցությանը: Ահա թե ինչու չի կարելի ստիպումով սովորեցնել մարդուն:

Իսկ երբ մարդը ծնված է տգիտության գոյավիճակում, նրան խավարն ու խաբկանքը հաճախ են այցի գալիս: Դրա արդյունքը մարդու մոտ արտահայտված ծուլությունն է, անհոգությունը, խենթությունը, տգիտությունը և քնելու մեծ ցանկությունը: Հասուն մարդու համար 6 ժամվա քունն էլ բավական է, իսկ երեխաներին և երիտասարդներին` 8 ժամվա, այնինչ տգիտության գոյավիճակում ծնվածին 10-12 ժամն էլ չի բավարարում: Այդպիսի մարդիկ միշտ ընկճված տեսք ունեն և անձնատուր են լինում թմրեցնող նյութերի և քնի: Նրանց հետզարգացումը կարող է հասցնել կենդանու մակարդակի և նորից ծնվելիս արդեն այն կարտահայտվի նաև մարմնով: Նա այդ վիճակից զարգանալով պետք է բարձրանա և մեծ դժվարություններ ապրելով նորից մարդ ծնվի: Սա նշանակում է, որ մարդիկ նրանց մեղադրելու փոխարեն պետք է օգնեն, տարրական գիտելիքներ պետք է հաղորդեն նրանց, ներքաշեն որևէ գործունեության մեջ` կործանումից փրկելու համար: Պարտադիր ուսուցումը նրանց անհրաժեշտ է:

Եթե դուք որոշել եք ամուսնանալ, նախ ձեզ համար պարզեք, թե դուք ինչ վիճակում եք ծնվել, և ինչ հակումներ ունեք:

LoveYou.am