LN-ի հյուրասրահում է դերասանուհի, երգչուհի Անի Երանյանը:

-Անի՛, տարիներ առաջ, երբ սկսեցիր դերասանական կարիերան, քեզ վստահվում էին երկրորդական դերեր, հերթը հասավ «Գեներալի աղջիկը» հեռուստասերիալում գլխավոր դերին: Քեզ այսօր թանկ վարձատրվող դերասանուհի համարո՞ւմ եք:

-Ինձ համարում եմ իմ աշխատանքի դիմաց վարձատրվող դերասանուհի:

-Ասում են' ինչ-որ կտոր խաղալու համար պիտի լինես ճիշտ հոգեվիճակում: Ինչպե՞ս է հաջողվում ստանալ բավական բարդ հոգեբանական դրվագներ:

-Դա էլ կոչվում է դերասանի վարպետություն: Ունեմ 4 տարվա թատերական կրթություն, ու բնականաբար և՛ թատրոնում, և՛ այստեղ շատ կարևոր է դերասանի համար ռեժիսորի հետ աշխատելը: Իիսկ մեզ համար առավել հեշտ է աշխատել մեր ռեժիսորի հետ. կարողանում ենք գտնել հոգեվիճակը և մատուցել հեռուստադիտողին: Իսկ դերասանի համար հոգեվիճակի մեջ մտնելը ամենակարևորն է. եթե չես կարողանում, էլ ի՞նչ դերասան:

-Լինո՞ւմ են դեպքեր, երբ այդ բարդ կտորները միանգամից ստացվում են, զգում ես, որ սպառվել ես ու կարիք չկա կրկնելու դուբլը:

-Իհարկե, կան, որոնց տալիս ես ողջ էներգիադ, սպառվում ես մինչև վերջ: Ու աշխատում ենք, որ ամեն տեսարանի համար էլ ստանանք առավելագույնը: Թերի չենք աշխատում, իսկ եթե ռեժիսորը նկատում է, որ ինչ-որ բան չի ստացվել, կրկնում ենք:

-Իսկ լինո՞ւմ է, որ չհամաձայնես ռեժիսորի հետ:

-Չէ՛, քանի որ դրա համար մենք նստում, զրուցում ենք և գալիս ենք ընդհանուր եզրակացության:

-«Գեներալի աղջիկը» սերիալում կերպարդ շատ հակադրական է' տղայականից անցում աղջկականին...

-Որպես Անի, կերպարիս տալիս եմ ինչ-որ բան, բայց եթե կերպարը տղայական է, ապա փորձում եմ կերպարին համահունչ գնալ:

-Արդյո՞ք ընդգծված կոպտությունը բնորոշ է նուրբ արտաքինով Անիին:

-(Մտածում է- LN) Չէ՛, ես առավելագույնս ընկերասեր եմ, շփվող, փորձում եմ լինել առավելագույնս լավ բոլորի հետ: Մեր ժողովրդի մոտ այդ նույնացումը շատ մեծ է, ընկալում են որպես իրականություն, բայց չէ՞ որ մենք ուղղակի կերպար ենք կերտում:

-Ինչպե՞ս ես վերաբերվում քննադատություններին:

-Քննադատություններին շատ նորմալ եմ վերաբերվում. եթե մի բան անում ես, պիտի լինեն, բայց երբեմն քննադատությունը ծայրահեղ է դառնում. դա էլ մարդկանց կարծիքն է: «Աննա» հեռուստասերիալում Գնունու հետ «դու»-ով խոսելու համար մի կին փողոցում մոտեցավ, քաշքշեց, թե' չե՞ս ամաչում, ո՞նց ես խոսում: Ես սառած կանգնել էի: Դա ամենադաժանն էր, իսկ հիմնականում լավ բաներ են ասում:

-Երգարվեստից միանգամից անցում դերասանական աշխարհ, անցումդ ինչպե՞ս ստացվեց:

-Ինձ համար երգը և դերասանական կյանքը փոխկապակցված են. երկուսն էլ մշակութային են: Հեշտ էր, քանի որ ես ստացա նաև դերասանական կրթություն:

-Հարցազրույցներից մեկում ասել ես, որ սերիալը հավերժ չէ: Կգա՞ մի օր, որ կհրաժարվես սերիալում նկարահանվել:

-Ի՞նչ իմանամ, մի՛գուցե:

-«Գեներալի աղջիկը» ե՞րբ է պատրաստվում լքել ցանկալի հարսնացուների տասնյակը:

-Դեռ չգիտեմ ( ծիծաղում է - LN), չեմ կարող պատասխանել, որովհետև պարզ չէ:

- Այս սերիալում խաղում է նաև քո ընկերը' Մովսես Երեմյանը, ինչքանո՞վ է այդ հանգամանքը մտերմացնում ձեզ:

-Բնականաբար, հաճելի է, շատ տեղեր միասին ենք գնում, չենք առանձնանում ես իմ խմբով, ինքն' իր: Չնայած նկարահանման հարթակում այդքան հաճախ չենք հանդիպում: Բայց շատ ուրախ եմ իր համար, որ ինքն էլ է աշխատում այս անձնակազմի հետ:

-Դեռ մեկ տարի առաջ ասել էիր, որ այդքան հեշտ չես սիրահարվում, ինչպե՞ս հաջողվեց Մովսեսին գրավել սիրտդ:

-Ա՛յ դա չգիտեմ, դա Մովսեսին պիտի հարցնեք (ծիծաղում է- LN):

- Ամեն դեպքում, շա՞տ ջանք գործադրեց:

-Այնքան միամիտ ստացվեց, լրիվ պատահական: Ես մտածում էի, որ մոտ ժամանակներս չի կարող այդպիսի բան լինել, որովհետև շատ հավասարակշռված մարդ եմ: Բայց, փաստորեն, ստացվեց գրավել, ու ասեմ, որ այդպես շատ ջանքեր էլ չի գործադրել, ճակատագիր էր (ժպտում է-LN):

-Երեւում է՝ մայրիկիդ հետ շատ մտերիմ եք, նա սկսել է նաեւ քեզ հետ հայտնվել հասարակական վայրերում: Ինչպե՞ս է իրեն զգում որպես հայտնի դերասանուհու մայրիկ և որպես ապագա զոքանչ:

-Փառք Աստծու, ամենաուրախալի փաստն այն է, որ ընտանիքս շատ է սիրում Մովսեսին: Մամաս հպարտանում է, բայց իմ ամենամեծ քննադատն է, ձեռքերի վրա չի ընդունում արածներս:

-Մի առիթով ասել ես, որ քո ամենամեծ թերությունը խանդոտ լինելն է: Իսկ ինչպե՞ս ես Մովսեսին «կիսում» կերպարային քրոջդ հետ:

-Մեր մասնագիտությունն է, ես չեմ խանդում ֆիլմում ընդհանրապես, բավական աշխատել եմ դրա վրա: Եթե խանդեի, ապա այս մասնագիտությունը չէի ընտրի:

-«Ես քեզ սիրում եմ» երգում ասում ես. «Սիրտդ տուր ինձ, որ քեզ սիրեմ»: Մովսեսը կարողացա՞վ սիրտը քեզ տալ, իսկ' դո՞ւ:

-Դե եթե ընտրել եմ , ուրեմն տվել եմ մինչև վերջ:

-Բոլորի համար այդպես էլ առեղծված է մնում, թե ինչպե՞ս է Անի Երանյանը այդպես բնական լաց լինում: Կգա՞ մի ժամանակ, երբ «լացկան» դերերից կհրաժարվես:

-Իհարկե ո՛չ, եթե պահը գա, որ հրաժարվես կոնկրետ հոգեվիճակներ, ոչ թե տեսարաններ խաղալուց, ապա լավ է հրաժարվել ու անցնել բիզնեսի:

-Իսկ քեզ բիզնեսում կտեսնե՞նք:

-Հնարավոր է, ինչո՞ւ ոչ, ես սիրում եմ տարբեր բնագավառներում դրևորվել:

-Երգարվեստ վերադառնալդ ի՞նչ էր նշանակում, մասնավորապես վերջին ելույթը Ազգային մրցանակաբաշխության ժամանակ:

-Վերջերս իմ հարցազրույցներում ասում էի, որ պատրաստվում եմ երգարվեստում շարունակել գործս: Աշխատանքներ տարվում են, և հենց մրցանակաբաշխության ժամանակ էլ հանդես եկա նոր երգով: Փորձում եմ ամեն ինչ անել լավ, թեկուզ համատեղելով, չնայած հիմա շատ բուռն գործունեություն եմ ծավալում:

-Գեղեցկուհի, երգչուհի, դերասանուհի: Մտածո՞ւմ ես արտասահմանյան շուկա ինտեգրվելու մասին:

-Ամեն մարդ իր աշխատանքում ուզում է առաջ գնալ. եթե աշխատում ես ու անընդհատ դոփում ես նույն տեղում, ուրեմն չես աշխատում: Մոտ ժամանակներս չեմ կարծում... Բայց միշտ էլ ցանկություն կա, որ քո աշխատանքը գնահատվի նաև արտասահմանում դարձյալ հայ ազգիս համար:

-Հայտնի լինելու թերությունները և առավելությունները: Թերություններից մեկը կարող եմ ես նշել՝ բամբասանքի թեմաներ տալը...

-Որպես այս բնագավառի մարդ, վերաբերվում եմ շատ հանգիստ: Բայց մենք մի թերություն ունենք. մենք մեր ազգին «քցելու», իսկ արտասահմանյան աստղերին, դերասաններին բարձրացնելու հատկություն ունենք: Չէ՞ որ մենք հենց իրենց համար ենք աշխատում, անում ենք ամեն ինչ , որ իրենց դուր գա: Բայց այդ բամբասանքները, այդ ճղճիմ, սուտ խոսակցությունները հաճելի չեն: Պետք է դա գիտակցենք: Իսկ առավելությունը սիրված ու գնահատված լինելն է:

-Վերջերս սկանդալային պատմության մեջ հայտնվեցիր՝ կապված ինտերնետում տարածված լուսանկարների հետ: Ո՞նց կարողացար անցնել այդ շրջանը:

-Իրավապահ մարմինները զբաղվեցին այդ հարցով, ամեն ինչ պարզվեց ու հասկացան, որ ես դրա հետ ընդհանրապես կապ չունեի: Իսկ իմ վերաբերմունքը չեզոք էր, քանի որ եթե կապ չունես կատարվածի հետ, քեզ համար միևնույնն է:

-Վերջերս կայացավ «Միսս Հայաստան» մրցանակաբաշխությունը, ցանկություն չունեի՞ր մասնակցելու այդ մրցույթին, քանի որ երեք տարի «Միսս աշակերտուհի» ես եղել:

-Դա փոքր տարիքում էր, այն էլ երրորդ փուլում երգելու համար էի մասնակցում: Իսկ հիմա չեմ էլ մտածում, շնորհակալ եմ:

-Ի՞նչ կուզեիր հենց այս պահին:

-Կուզեի հայրիկիս մոտ լինել, շատ եմ կարոտել նրան:

-Ընտանիքի միակ երեխան լինելը, ասում են, հատուկ հոգեբանություն է թելադրում, զգացե՞լ ես:

-Տան միակը, սիրվածը, բայց ոչ երես առածը:

-Ինչի՞ հետ կյանքում չես հաշտվի:

-Ատում եմ սուտը, կեղծիքը:

-Ի՞նչ առավելություններ ունի կինը:

-Կանայք պիտի իրենց սիրեն ու գնահատեն եւ ամենակարևորը, ժպտան, հենց սա էլ առավելությունն է:

           Հարցազրույցը'  Հասմիկ Մելիքսեթյանի

http://ladynews.am/