Նամակ սիրելիին... - 9 Мая 2013

	Հետաքրքիր Փաստեր	Четверг, 01.10.2020, 22:51
		Главная Регистрация Вход

Приветствую Вас Гость | RSS

Меню сайта

Հետաքրքիր Փաստեր


Անգամ 60 տարեկանում ծխելուց հրաժարվելը կարող է երկարացնել կյանքը


Յասիր Արաֆաթի հագուստի ու անձնական իրերի վրա հայտնաբերվել են պոլոնիումի հետքեր


Հետաքրքիր փաստեր հեռախոսների մասին


Լիլիթ Հովհաննիսյանը պատասխանում է մեղադրանքներին


Ամերիկուհուն հեռացրել են աշխատանքից մեծ կրծքերի պատճառով


Համբույրի 9 կանոնները


Ինչպե՞ս խուսափել միայնակությունից


Քիմ Քարդաշյանը` նոր սեքս-սկանդալի կենտրոնում


Ավելի երիտասարդ տեսք ունենալու 10 հնարք


Իսպանիա-Իտալիա՝ հուլիսի 1-ին


Հոգեբանները պարզել են լավագույն վայրը ծանոթություններ հաստատելու համար


Րաֆֆու փողոցում ''ՌԱՖ'' է այրվել (ֆոտո)


Մարկ Սաղաթելյանը Facebook-ով իր շնորհակալությունն է հայտնել ընտանիքին և ընկերներին


95 տարեկանում մահացել է ամերիկացի օսկարակիր Էռնեստ Բորգնայնը


Սեքսն ուժեղացնում է սերը


Չինարեն սովորելու համար օնլայն էրոտիկ դպրոց է բացվել (տեսանյութ)


Կույր աղիքի հեռացումը մեծացնում է հղիանալու հավանականությունը


Համատեղ աշխատանքը բացասաբար է ազդում հարաբերությունների վրա


Սկեսրայրը սպանել է հարսին, հետո ինքն իրեն

Поиск

Главная » 2013 » Մայիսի » 9 » Նամակ սիրելիին...

17:58

Նամակ սիրելիին...

Առաջին անգամն է, ինչ գրում եմ քեզ: Չնայած մտքումս հազար անգամ եմ նամակներ գրել քեզ և ուղարկել անհասցե: Միայն այսօր, կարծես ինչ-որ ուժից դրդված, որոշեցի հայտնել քեզ այն ամենը, ինչ կատարվում է հոգումս: Կարոտը կեղեքում է ողջ էությունս: Մեր վերջին հանդիպումն եմ հիշում, քո վերջին խոստումները: Հավատա՝ չեմ կարողանում քեզ մոռանալ...Ու գիտեմ՝ դու միշտ ինձ հետ ես, իշխում ես իմ հուշերին, իմ գիտակցությանը: Գիտես՝ երբ քունս չի տանում, պառկում եմ բազմոցին, ձեռքերս դնում գլխիս տակ ու հոգուս հայացքը հառում գեղահաս երազներիս: Այդ երազների տերը դու ես՝ քո կարակոտ աչքերով, քո ձայնով, քո ժպիտով: Ես քեզ հյուսել եմ իմ երկնագույն երազների ամենանուրբ երանգներից...Դու դարձել ես իմ կյանքի իմաստը, նպատակը, երջանկությունը: Առաջին անգամ ես քո հայացքում տեսա բարության, ազնվության, հպարտության, համեստության այդպիսի՜ զարմանալի զուգակցում: Դու իմ հայտնությունն ես, իմ հպարտությունը: Երբեք չես փորձել բանալ հոգուս գաղտնիքները, սուզվել երազներիս հատակն ու այնտեղ քեզ գտնել՝ լիովին աստվածացրած:Միգուցե ե՞ս եմ մեղավոր...Մեղավոր եմ չասածս բոլոր խոսքերի համար: Նույնիսկ չգիտեմ՝ կկարողանա՞մ արդյոք մի օր քեզ մոտ բանալ հոգուս օվկիանի դռները, որ կարողանաս վեր հանել բոլոր գանձերը: Ինչևէ, միգուցե մարդկային գենո՞մն է ինձ այսպիսին ստեղծել...Իմ անվան մակագրությունն եմ նշմարում: Այն քո երգերու՞մ է միայն, թե սրտումդ էլ է դրոշմված: Երբեմն լինում են պահեր, երբ ուզում եմ բղավել, բղավել, որ սիրում եմ, սիրում եմ անմնացորդ սիրով, զինվորի պես ամուր ու ուժգին: Սիրում եմ քեզ քո գեղեցիկ աչքերի խորության չափ, քո բարության չափ, քո ձեռքերի ամրություն չափ: Քո սիրո զգացումն ինձ այցի եկավ անսպասելիորեն, եկավ առանց ձևականությունների, տիրական...Եկավ՝ տակնուվրա անելու իմ ներաշխարհը, իմ էությունը: Ես վախենում եմ իմ սիրտը շղթայած այդ զգացմունքից. Ոչ խոստովանել եմ համարձակվում, ոչ ուժ ունեմ թաքցնելու: Ես սիրում եմ ինքնամոռաց ու կաթոգին և կարեկցում նրանց, ովքեր չեն զգում դրա կարիքը: Ինչ-որ տարօրինակ զգացում հրդեհեց ողջ էությունս: Մի՞թե սա է նորին մեծություն ՍԵՐԸ և արդյոք մի՞շտ է այսպես անակնկալի բերում, մարմինդ ու հոգուդ բոլոր բջիջները դարձնում իր անբարբառ հպատակը: Թվում է երազի մեջ եմ, խեղդվում եմ ջրում: Ի՜նչ վիթխարի երջանկություն է սիրել և լինել սիրված...Սե՜ր...Այդ սերն ինձ քուն ու դադարից զրկել է: Գիտե՞ս, քո մասին մտածելիս սիրտս լցվում է անափ քնքշանքով: Հետո էլ տխրում եմ:Թախիծն է այցելում ինձ, պարուրում է հոգիս ու շուլալվում մտքերիս: Նայում եմ հայելուն ու տեսնում իմ աչքերը՝ քո աչքերին նայող իմ աչքերը: Դրանցում կարոտ կա, սպասում, սիրո տառապանք, բախտի հալածանք: Դրանք տխրության աչքեր են, ամեն ինչ տեսած, ամեն ինչ ու ամենքին հասկացող վշտի հայացք: Երբ հայտնվեցիր դու իմ աշխարհում, երբ հասկացա, որ հեքիաթ չէ սերը, երջանկությունից խենթացա: Հիշում եմ քո խոստովանությունը: Ինչպե՜ս էիր շիկնել, ինչպես էիր կենսալի շուրթերովդ արտասանում դժվարությամբ հայթայթած բառերդ...Ինչպե՜ս էր քո հուզումը փոխանցվել ինձ և ինչպե՜ս էի մոլովել երազներում...Իմացի՛ր, որ քո տողերով քեզանից հեռու մեկի համար դառնում ես անհամբերությու՜ն, անհրաժեշտությու՜ն: Միայն քո մասին մտածելիս եմ մոռանում ճչացող մենակությունս: Կարոտում եմ քո լուրջ խոսակցություններին, քո էությանը: Նրանցից քո կարոտն եմ առնում՝ ծովացող կարոտը: Տեսնես հիշու՞մ ես մեր տաք խոստումները, մեր ջերմ լռությունը, մեր անուշ ինքնամոռացումը: Դու իմ մտքի տիրակալն ես, իմ սրտի թրթիռը, իմ հոգու մեղեդին: Փակում եմ աչքերս ու քեզ եմ տեսնում, շնչում քո բույրը, ըմբոշխնում քո ներկայությունը, վայելում քո հևքը: Ես չգիտեմ՝ ի՞նչ է սերը...Կա՞, թե՞ չկա...Ու եթե այն գոյություն ունի, ինձ համար նա քո տեսքն ունի, քո բույրը, քո արբեցնող իշխանությունը: Դու ամենուր ես՝ իմ էության բոլոր բջիջներում, օդում, ջրում, անուրջներում, հուշերում, իմ լացի ու ծիծաղի մեջ: Քո թախծոտ աչքերի պատճառով երազներիս մեջ աստանդական եմ դարձել, չեմ գտնում իմ տեղը, իմ քունը,իմ հոգու անդորրը: Մեկ-մեկ այնպես եմ ուզում գրկել մեկին՝ նամակ գրելու փոխարեն: Գիտե՞ս, ասում են՝ եթե աղջիկը գրում է, ուրեմն կարոտում է քեզ, եթե չի գրում, ուրեմն սպասում է, որ դու կարոտես...Կարոտել եմ,կարոտել եմ քո աչքերը բարի, որոնց համար թե հարկ լիներ՝ կյանքս պիտի տայի...

Քո աչքերը՝ վառվող լույսեր,
Քո աչքերը՝ մի-մի փարոս, արեգակներ
Աստղեր լուսե
Հավատավոր ու հեթանոս
Մոլորվում եմ առանց դրանց ու տխրում եմ
անպատմելի,
Օ՜, սիրելիս, քո աչքերը

ուղեցույցն են իմ աչքերի...

Այժմ նվիրում եմ քեզ իմ լռությունը, քանզի ասված են խոսքերը բոլոր...

statusner.ru