Լիաննան ծնվել և մեծացել էր Մոսկվայում, մի քանի տարին մեկ անգամ այցելում էր Երևանում բնակվող իր մորաքրոջն՝ այն էլ ընդամենը 1-2 շաբաթով։ Լիաննա շատ էր կապված Հայաստանի հետ, սիրում էր այստեղ մնալ, ու ամեն անգամ ծնողներին համոզում էր վերադառնալ հայրենիք։ Իսկ երբ արդեն հասավ Լիաննայի ուսման ժամանակը, Լիաննան ծնողներին համոզեց ուսումը շարունակել Հայաստանում։ Ամեն բան բավականին հեշտ էր. կբնակվեր մորաքրոջ տանը։ Մորաքրոջ ընտանիքը ևս բավականին ուրախությամբ ընդունեց Լիաննային։ Մորաքույրը՝ տիկին Ռիտան, ուներ մեկ տղա՝ Արմանը, ով աշխատում էր բանկում։ Արմանը շատ ուշադիր էր քրոջ հանդեպ, տանում էր համալսարան, հետո ուղեկցում տուն, միասին գնում էին սրճարան, զբոսանքի, անգամ գնումներն էին միասին անում։ Մի խոսքով առանց իրար չէին պատկերացնում։

Մի անգամ, երբ Արմանի հոր բարեկամներից մեկն էր մահացել՝ հայրն ու մայրը տանը չէին գիշերելու, Արմանը մի քանի բաժակ կոնյակ խմելուց հետո գնաց Լիաննայի սենյակ, ասաց, որ առանց իրեն կյանքը չի պատկերացնում.....նրանք արթնացան նույն անկոնղում։ Լիաննային դա ևս դուր եկավ։ Ամեն բան լավ էր, միայն ամոթն էր, որ և Լիաննային և Արմանին հանգիստ չէր տալիս, նրանք քույր և եղբայր էին։ Այդ դեպքից հետո Արմանը Լիաննային անընդհատ առաջարկում էր թողնել ամեն բան ու միասին մեկնել արտեկիր ապրելու՝ առանց որևէ մեկին ասելու։ Իսկ նրանց անկողնային հանդիպումները շարունակվում էին տարբեր հյուրանոցներում։ Մի օր Լինանան պարզեց, որ հղի է։ Քաջ գիտակցում էր, որ ծնողներին ասել չի կարող։ Այդ դեպքից օրեր անց Լիաննայի ծնողները եկան Հայաստան՝ տեսնելու իրենց աղջկան։ Լիաննան ի վերջո համարձակություն հավաքեց ամեն բան պատմել մորը։ Մայրը նախ ապշահար եղած չէր իմանում ինչ անել։ Ճարահատյալ այդ ամենի մասին պատմեց ամուսնուն։ Իսկ Լիանան ու Արմանն այդ ընթացքում հաստատ որոշել էին մեկնել արտերկիր:

Լիաննայի հայրը՝ Ասատուրը, պատմությունն իմանալուն պես վերցնում է դանակը ու հասնում աղջկա վրա։ Լիաննայի մայրը չի կարողնում ամուսնուն մի կողմ պահել, նա դանակը մխրճում է Լիաննայի մեջքին, ու բժիշկներին չի հաջողվում փրկել Լիաննայի կյանքը։

Անցել են տարիներ, բայց Արմանը չի կարողանում մոռանալ իր միակ սիրուն, երբևէ չի փորձում հարաբերություն ստեղծել որևէ աղջկա հետ։ Նրա միակ սփոփանքը մնում է Լիաննայի լուռ շիրմաքարը։