Հոդվածագիր Յուսիֆ Սուֆին հետադարձ հայացք նետելով Սաֆարովի դատավարությանը, Ադրբեջանի իշխանություններին մեղադրում է դատավարության ժամանակ Սաֆարովին պատշաճ աջակցություն չցուցաբերելու մեջ.«Организация защиты Рамиля Сафарова на суде тоже была недостаточной, это показывает приговор, который признал совершение преступления не в состоянии аффекта, а запланированным, наказание же пожизненным. Азербайджанское же руководство тогда практически не помогло своему офицеру, оказавшемуся на скамье подсудимых в труднейшем положении. Суд над Сафаровым проводился с нарушениями, не были приняты во внимание доводы защиты о том, что следствие брало показания у Сафарова на русском языке, которым он плохо владел. Почему же власти не помогли тогда Рамилю?»:

Շարունակելով միտքը, Յուսիֆ Սուֆին մեջբերում է դատավճռի հրապարակումից հետո Սաֆարովի հոր արձագանքն, որն ըստ էության, հաստատում է այն տեսակետը, որ Գուրգեն Մարգարյանի սպանությունն Ադրբեջանի ղեկավարության նախապես մշակած ծրագիրն էր կամ հրահանգը. «Медвежью услугу оказали сыну и больше всего навредили те, кто славил его как героя»: 

Այնուհետ նկատում, թե ադրբեջանցի սպային «ազգային հերոս» հռչակելով, իշխանությունները «միամտություն» են դրսևորում` մոռանալով, որ այդ արյունոտ միջադեպը տեղի է ունեցել ոչ թե Ղարաբաղում` պատերազմի դաշտում, այլ` Եվրոպայում` ՆԱՏՕ-ի դասընթացների շրջանակում: Յուսիֆ Սուֆիի խոսքով` եթե անգամ Սաֆարովը դիմել է մարդասպանության` հայ լեյտենանտի կողմից ծաղրի ենթարկվելու արդյունքում` ադրբեջանցի սպայի արածը միևնույնն է եվրոպայի սրտում կատարված արյունոտ և աններելի մարդասպանություն է: Շարունակելով միտքը, հոդվածագիրը պնդում է, թե Ադրբեջանի հասարակությանը Սաֆարովի նման «հերոսներ» չէ, որ պետք են. «Азербайджанское общество нуждается в героях на фоне целой череды поражений на военном, политическом и дипломатическом фронтах, и делает героев из тех, кто хотя бы немного подпадает под эту категорию. Это известно давно, еще с 2000 года, во время празднования в Баку в победы «Галатасарая» на Кубке UEFA и Суперкубке UEFA. Но не до такой же степени, чтобы героизировать убийцу, пусть и отсидевшего часть своего срока»:

Մարդասպանը հերոսացվում է այն դեպքում, երբ ըստ հոդվածագրի, ղարաբաղա-ադրբեջանական պատերազմին մասնակցած ադրբեջանցի սպաներին` իրենց ընտանիքներով, վռնդում են տներից, իսկ բանակում առկա ոչ կանոնդրական հարաբերությունների և արմատացած կոռուպցիայի հետևանքով` ամեն օր ադրբեջանցի զինվոր է մահանում: Լրագրողի դիտարկմամբ, Ադրբեջանն այսօր ուժեղ է նավթադոլարներով, որոնք գնալով սպառվում են և վաղը կարող է չլինեն. «Не имеющий сегодня ни национальной идеи, ни путной идеологии, сидящий на «нефтяной игле»: 

Ամփոփելով հոդվածը, հեղինակը շեշտում է` Ադրբեջանն իր այս քայլով, ամրապնդեց միջազգային հարթակում մարդասպաններին հերոսացնելու իր կերպարը: Ըստ նրա, Ալիևի այս PR ակցիան ծառայեց սեփական իշխանությունն ամրապնդելու «ակնթարթային» նպատակների և որ միջազգային հանրության կարծիքին հակառակ գնալու Ռամիլ Սաֆարովի հերոսացման համար Ադրբեջանը դեռ թանկ է վճարելու: Իսկ թե ի՞նչ ասել է հակառակության դիմաց` թանկ վճարել, հեղինակը խոստանում է մեկ այլ վերլուծությամբ տալ հարցի պատասխանը` հիշեցնելով, թե Ալիևի PR ակցիան հաջողեց հասարակության այն հատվածի շրջանում, որը չի օգտվում ինտերնետից, չի ընթերցում ընդդիմադիր, ազատ լրատվական կայքերում տեղ գտած հրապարակումները և իր կարծիքը կառուցում է միայն AzTV, Lider TV, ANS TV և իշխանության կողմից վերահսկվող մյուս բոլոր լրատվամիջոցների հաղորդումների հիման վրա: 


HayNews.am