Արտաշեսն ու Արմինեն միևնույն համալսարանից էին: 18 տարեկանից սկսել էին ընկերություն անել: Տպավորությունն այնպիսին էր, որ իրար համար էին ստեղծված. արտաքնապես երկուսն էլ շատ համակրելի էին, ունեին միևնույն հետաքրքրությունները, շրջապատում բոլորը նրանց որպես օրինակելի զույգ էին ընկալում ու ինչ-որ տեղ էլ նախանձում: 
Իրենց հարաբերություններում էլ ամեն ինչ հարթ էր ընթանում, միմյանց շատ նվիրված էին: Չորս տարի էր անցել, ինչ Արտաշեսն Արմինեի հետ ընկերություն էր անում, երբ Արտաշեսի հետ դժբախտ պատահար տեղի ունեցավ. նրա վարած ավտոմեքենան ավտովթարի ենթարկվեց, իսկ Արտաշեսը կյանքի ու մահվան կռիվ էր տալիս: Իրավիճակն այնպիսին էր, որ բժիշկները ապրելու հույս չէին տալիս և ասում, որ եթե ապրի էլ, ապա ամենայն հավանականությամբ, հաշմանդամ կմնա: 
Արտաշեսի բուժման ողջ ընթացքում Արմինեն նրա կողքին էր. օրերով չէր քնում, հիվանդանոցում էր լուսացնում ու պատրաստ էր իր ողջ կյանքը անցկանցել թեկուզև հաշմանդամ Արտաշեսի հետ: 
Բժիշկներին հաջողվեց փրկել Արտաշեսի կյանքը, ավելին` երկու տարուց նա անգամ ոտքի կանգնեց: Արմինեն միշտ սպասում էր, որ հենց Արտաշեսը ոտքի կանգնի, իրենց հարաբերություններում վերջապես առաջընթաց կլինի. Արտաշեսը կծանոթանա իր ծնողների հետ, կնշանադրվեն, հետո էլ կամուսնանան: Սակայն Արտաշեսը այդպես էլ որևէ քայլ չէր ձեռնարկում` անընդհատ հետաձգելով ու ասելով, որ թեպետ շատ է սիրում Արմինեին, սակայն դեռ դրա ժամանակը չէ, դեռ պետք է լավ աշխատանք ունենա, որ նոր ամուր ընտանիք կազմի: Սակայն տարիներն անցնում էին, իսկ Արտաշեսն այդպես էլ իր սրտով աշխատանք չէր գտնում, իսկ Արմինեն արդեն հոգնել էր այդ սպասողական վիճակից: 
Յոթ տարի հանդիպելուց հետո Արմինեն ի վերջո որոշեց վերջ տալ Արտաշեսի հետ հարաբերություններին` չնայած սիրում էր նրան:
Արտաշեսն այդպես էլ որևէ քայլ չձեռնարկեց` կանխելու իրենց հարաբերությունների վախճանը, քանի որ մտածում էր, որ դա ընդամենը Արմինեի քմահաճությունն է, ու իսկապես սիրող աղջիկը կսպասի որքան անհրաժեշտ լինի: 
Այժմ Արմինեն ու Արտաշեսն իրենց կապերը խզել են. Արտաշեսը դեռ լավ աշխատանքի փնտրտուքներով է, իսկ Արմինեն գտել է իր համար լավ աշխատանք, սակայն սրտով ու մտքով Արտաշեսի կողքին է, ամեն վայրկյան ակնկալում է նրա կողմից որևէ քայլ: