Միլենան ու Սոնան ապրում էին ՀԱԹ-ում` վարձակալության հիմունքներով: Սոնան դժվար անցյալ էր ունեցել,միայնակ մեծացրել էր Միլենային: Միայն նա գիտեր, թե ինչ զրկանքների գնով էր կարողանում մուծել աղջկա ուսմա վարձն ու ապահովեր նրա բարեկեցիկ առօրյան: Միլենեն պաշտում էր մորը, նա ուրիշ ոչ ոք չուներ այս աշխարհում: Մի օր Միլենան սովորականի պես գալիս է տուն և ծանոթանում մի գեղեցկադեմ տղայի հետ, ով իրենց տանն էր հատուկ Միլենային տեսնելու համար: Վազգենը Միլենայից մեծ էր 15 տարի: Միլենային սկզբում այդ փաստը շատ տխրեցրեց, սակայն մայրը համոզեց աղջկան, սերը տարիք չի հարցնում, հորոդորում էր մայրը: Ամիսներ անց Վազգենն ու Միլենան ամուսնացան: Վազգենն ապահովված էր աշխատանքով: Ուներ սեփական ռեստորան, որտեղ էլ մենեջեր էր աշխատում Միլենայի մայրը; Սկզբում ամեն ինչ հարթ էր: Վազգենը, կարծես թե սիրում էր Միլենային: Միլենան շարունակում էր ուսումը, ու թեև արդեն հղի էր, սակայն գնում էր համալսարան ամեն օր` վերջին տարին էր, չէր ուզում վատ վերջացներ: Մի օր Միլենան համալսարանում իրեն վատ է զգում և որոշում է ամուսնական տուն գնալու փոխարեն, գալ մայրիկի տուն: Ու այդ օրն էլ հենց ամեն ինչ բացահայտվում է: Մտնելով տուն` նա ննջասենյակի կողմից լսում է ծանոթ ձայն: Ավելի մոտենալով ու բացելով սենյակի դուռը տեսնում է մայրիկին ու Վազգենին անկողնում պառկած: Միլենան ուշաթափվում է: Նրան տեղափոխում են հիվանդանոց, սակայն երեխային փրկել չի հաջողվում: Նա արգելում է, որ իր հիվանդասենյակ մտնի թե մայրը ու թե Վազգենը: Օրեր անց, հիվանդանոցից դուրս գրվելով, Միլենան հեռանում է Հայաստանից ու նրան այլևս երբեք չեն տեսնում ոչ մայրը ու ոչ էլ Վազգենը: