20 տարեկան էի, երբ տատիկս մահացավ: Երևի հիշում եք, որ ասել եմ, որ Հայաստան գալուց հետո տատիկիս հետ էի ապրում: Նրա մահից հետո որոշեցի բնակարանն ամբողջությամբ վերանորոգել, որ ամեն ինչ իմ ուզածով լինի: Ամենածիծաղելին այն էր, թե ինչպես էի ես ընկած բանվոր ման գալիս: Քանի որ ոչ մի համապատասխան ծանոթ չունեի քաղաքում, ստիպված գնացել էի ֆայլաբազար ու ինձ դուր եկած բանվորներից (այսինքն այն բանվորներից, որոնք քիչ թե շատ մարդկային տեսք ունեին, բացառությամբ մի երիտասարդի) խումբ հավաքել: Բնակարանի վերանորոգումը տևեց 5 ամիս, որի ընթացքում կես մարդ դարձա: Վարձում ես բանվորներ, բայց ստիպված ես ամեն ինչ ինքդ մտածել ու կառավարել:

Պետք է տեսնեիք, թե ինչ վիճակում էր բնակարանը հայտվել: Քանի որ նախագծում փոփոխություններ էի մտցրել, ստիպված էինք անգամ պատ քանդել և տունը վերածել փոշու բնի: Ամեն դեպքում վերանորոգումն ու դրա հետ կապված հոգսերն օգնեցին արագ հաղթահարել տատիկիս մահը:

Մոտ երեք ամիս տունը կատարյալ քաոսի մեջ էր: Ամենուր ցեմենտի պարկեր էին, փոշի, գործիքներ: Բանվորներն էլ փնթի ու ծույլ: Եթե մի-փոքր խիստ չլինեի նրանց հետ, երևի վերանորոգումը 5 ամսվա փոխարեն կտևեր 5 տարի:

Վերանորոգման թեժ ժամանակն էր: Եղանակն էլ' շոգ ամառ: Երեկոյան ստիպված էի դուրս գալ' հայրս փող էր ուղարկել, որ վճարեմ անբան բանվորներիս: Ժամը 7-ը կլիներ, որ տուն վերադարձա: Բանվորներն օգտվել էին առիթից, որ տանը չեմ ու մի ժամ շուտ էին դուրս եկել' միայնակ թողնելով ամենաերիտասարդին' Արմանին: Երբ տուն մտա' նա փոշու մեջ կորած կանգնել էր պատուհանների մոտ ու «շուշաթղթում» էր դրանք: Հագին միայն ջինսե կարճ տաբատ էր, ինչը մերկացնում էր տղամարդու մարմնի իմ ամենասիրելի հատվածը' բարակ կոճերը: Հագին վերնաշապիկ չկար, ինչը թույլ էր տալիս տեսնել նրա ձիգ ու այրված մկանուտ մեջքը: Պետք է նշեմ, որ Արմանը շատ գեղեցիկ դիմագծեր ուներ' նուրբ և ուղիղ: Դե արի, 20-ամյա Միա ու դիմացի:

-Արմա՞ն, բա ու՞ր են մնացածը,-վերջապես ասացի ես:

Նա շրջվեց ու մի փոքր ամոթխած պատասխանեց.

-Գնացել են, ես էլ ասեցի սպասեմ, մինչև գաս:

-Ահա թե ինչ: Լավ… Կարող ես փոխվել ու գնալ:

-Կարող եմ մի քիչ էլ մնալ, միևնույն է' այսօր տանը մարդ չկա:

Զարմանքից քար կտրեցի:

-Կներե՞ս:

-Դե մեր տանը մարդ չկա, պիտի գնամ տուն, մենակ նստեմ… (փաստորեն նա իրենց տան մասին էր ասում): Այսպես գոնե համ գործ կանեմ, համ կզրուցենք:

-Հաց կուտե՞ս:

-Չէի հրաժարվի ճիշտն ասած:

-Լավ, սպասի գնամ տեսնեմ ինչ եմ մոգոնում:
Մեջս ինչ-որ անհասկանալի զգացում էր արթնացել: Առաջին անգամ էի մեր տանը մենակ մնում տղամարդու հետ, այն էլ Արմանի նման գեղեցկադեմ ու սեքսուալ մեկի: Չգիտեմ ինչն ինձ ստիպեց գնալ ննջասենյակ ու հագնել կարճ խալաթս, որ հագնում էի քնելիս: Հագիս թողեցի սպիտակ ժանյակազարդ ներքնազգեստս, որը երևում էր կիսաթափանցիկ խալաթի տակից: Գնացի խոհանոց: Մի առանձնահատուկ գլուխ չէի հանում խոհանոցից, դրա համար որոշեցի ռիսկի չդիմել ու պատրաստել ձվով հաց: Շուտ

ով տաք հացերն ու նարնջի հյութը սկուտեղի վրա դրած մտա հյուրասենյակ:

-Որոշեցի, որ այստեղ ավելի հարմար կլինի: Գնա ձեռքերդ լվա,-կարգադրեցի Արմանին:

Նա հնազանդորեն գնաց լոգասենյակ ու շուտով վերադարձավ: Մերկ կրծքի վրա փայլում էին սառը ջրի կաթիլները: Նա անչափ սեքսուալ էր: Միասին կերանք պատրաստածս հացերն ու պարզեցինք, որ մոռացել եմ աղ անել: Ինչպես միշտ:

Խոսակցության ընթացքում պարզեցի, որ Արմանը 22 տարեկան է, սովորում է համալսարանում և ամռանը գումար է աշխատում, որ ուսման վարձը մուծի:

-Իսկ ընկերուհի ունե՞ս:

-Նոր ենք բաժանվել:

-Ինչի՞:

-Ինձնից հարուստին գտավ:

-Ահ… Լավ չի…

-Ես կասեի' վատ չի:

-Որովհետև եթե այդպես չլիներ, հիմա քեզ չէի համբուրի…-Ինչի՞:

Այս խոսքերի վրա նա իր հսկայական ձեռքով բռնեց ծնոտս ու քնքշորեն համբուրեց շուրթերս: Ես միանգամից թուլացա ու հպվեցի նրա գեղեցիկ մարմնին: Խալաթիս վերին կոճակներն արձակվեցին ու բարակ կրծքկալիս տակ պնդացած կուրծքս մատնեց սրտիս արագ աշխատանքը: Արմանն անդադար համբուրում էր ինձ: Նա մերկացրեց ուսերս, ցած իջեցրեց կրծքկալս ու սկսեց համբուրել ուսերս ու կուրծքս: Ես արդեն կորցրել էի ինձ: Նա այնքան նուրբ ու միևնույն ժամանակ կրքոտ էր, որ մենք չհասցրինք գնալ ննջասենյակ: Մենք սիրով զբաղվեցինք հենց հյուրասենյակում' ցեմենտի պարկերի ու փոշու մեջ:

Ամբողջ գիշեր նա սիրում էր ինձ, իսկ առավոտյան արթնացանք իմ անկողնում: Ես ամուր գրկել էի նրան ու հենց այդպես քնել: Շատ կարևոր է, որ սեքսը, եթե անգամ միայն սեքս է, լինի զգայական, այլ ոչ արեցիր-վերջացրեցիր-հաջողություն: Արմանը, չնայած իր երիտասարդ տարիքին, ինձ անմոռանալի պահեր պարգևեց: Այդ օրվանից նա հաճախ էր գիշերում իմ տանը: Այդպես շարունակվեց մինչև սեպտեմբերին նրա և իմ դասերը սկսվեցին: Ես երևի իսկապես սիրահարվել էի նրան, քանի որ շատ էի կարոտում և մի քանի ամիս դեռ հիշում էի նրան:

 operativ.am