Այսօր քաղաքում ամեն քայլափոխի «մուրացկանների» կարելի է հանդիպել: Յուրաքանչյուրն ինչ որ պատճառաբանությամբ մոտենում և գումար է խնդրում: Մի փոքր անհասկանալի է, որ ավելացել են այն մուրացկանները, ովքեր ոչ ավել ոչ պակաս՝ նորածին երեխայի հետ են գումար խնդրում և խղճահարություն առաջացնելով հասնում իրենց նպատակին: Վերջերս հայտնվել է մի մուրացկան, ով սկզբում հարցնում է, թե ինչպես գնալ Բանգլադեշ և երբ անցորդները ասում են, թե որ երթուղայինով կարող է գնալ նա հիշում է, որ գումար էլ չունի: Ի դեպ, այդ կինը հղի է, համենայն դեպս նման տպավորություն ես ստանում՝ տեսնելով նրան:Հետաքրքիր է, որ նա նույն պատճառաբանությամբ կարող է օրական մոտենալ 100 մարդու և անգամ միևնույն մարդուն մի քանի անգամ:

Հասկանալի է, որ նրա նպատակը ամենևին էլ Բանգլադեշ հասնելը չէ: Սակայն պարզվում է՝ նման պատճառաբանությամբ նա միայն չէ, որ աշխատում է: Երեկ մենք Գրիգոր Լուսավորիչ փողոցում հանդիպեցինք մի կնոջ, ով հարցնում էր թե, ինչպես կարող է գնալ Բանգլադեշ և հետո վրա բերում, որ գումար չունի այնտեղ հասնելու համար: Մեզ հանդիպած կինը տեսախցիկի առաջ հրաժարվեց, որ Բանգլադեշ է ցանկանում գնալ և ամենևին գումար էլ չէր խնդրում: Ամենայն հավանականությամբ՝ այս երկու կանայք միմյանց հետ կապ ունեն և այդ պատճառով էլ միևնույն պատճառաբանությունն են բերում: Մի բան պարզ է, որ այս կանայք իրենց լավ օրից չէ, որ գումար են մուրում, սակայն կարելի է վստահ ասել, որ այսօր կարելի է գտնել չնչին աշխատավարձով աշխատանք և չնվաստանալ ու չխաբել մարդկանց: Կամ գումար մուրալն էլ իրենց համար է արդեն «աշխատանք» դարձել և նեղություն չեն քաշում այլ աշխատանք գտնել: